27 mei We moeten uit de angst om vrij te zijn.
Het liep allemaal lekker. De opleidingen vol, een wachtlijst voor coaching, zelf mijn balans goed gevonden tussen werk en privé. Begin dit jaar al mijn doelstellingen uitgewerkt voor dit jaar. Nog heel veel ideeën die ik wilde uitwerken.
En toen kwam de Coronacrisis. Alles viel stil………..letterlijk!
Een externe factor gooit opeens je doelen overhoop. Opleidingen die stil liggen, opleidingen die niet starten. Kosten die gewoon doorlopen. De focus die verlegd wordt van de toekomst naar het NU. En dan vooral: wat kan ik NU doen om dit te overleven!
Ik heb gevoeld wat er gebeurt als je toekomst opeens onzeker wordt. Wat elke dag opstaan en niet weten hoe de wereld er morgen uitziet met mensen doet. We schieten in de angst.
Om te kunnen dealen met deze angst gaat de focus in eerste instantie naar degene die aan het roer staan, degene die duidelijkheid proberen te scheppen in de chaos. Degene die de regels voorschrijven. Want regels geven duidelijkheid en geven rust. Er ontstaat verbinding op afstand.
Maar naar verloop van tijd zorgen deze regels weer voor onrust. Veel vragen. Hoe zit het met mijn vrijheid? Hoe kan ik mijn passie op deze manier blijven vormgeven? Waarom kunnen we niet vanuit verschillende percepties naar het probleem kijken en lijkt het soms alsof andere meningen niet meegenomen worden?
Kunnen we naar een maatschappij waarin we gewoon open en eerlijk kunnen zijn over het feit dat we het niet weten en in een leerproces zitten? En dat we daarom ook soms iets heel nieuws moeten durven beslissen? En dat dit OK is en dat niet iedereen daar dan weer wat van vindt.
Want veranderen en ontwikkelen kan alleen in een veilige omgeving, een omgeving waarin we samenwerken en ook fouten mogen maken. Een omgeving waarin we gericht blijven op de toekomst in plaats van het verleden telkens oprakelen.
Nu we in de volgende fase zijn beland, is er een belangrijke eerste stap om te zetten. We moeten UIT DE ANGST stappen! Want angst is geen goede raadgever. Angst zorg ervoor dat de focus gaat naar pijn, verdriet, boosheid of frustratie. En ik wil graag een wereld waar VRIJHEID, VERBINDING en LIEFDE voorop staat. Een wereld waarin we het echt SAMEN doen. Een wereld waarin we iedereen met elkaar verbinden om te kunnen groeien. Zonder afrekencultuur, maar dat we van elkaar gaan leren.
Op klein niveau betekent dit dat het belangrijk is om de eigen regie weer te pakken op de dingen die je zelf kunt beïnvloeden. Waar sta ik nu? Waar wil ik naartoe? Wat is voor mij belangrijk? Ga ik afwachten of ga ik mijn eigen koers weer bepalen? Mogelijk een aangepaste koers.
En na een aantal weken bij mij zelf deze stilstand te ervaren, bedacht ik me opeens: ‘het leven staat helemaal niet stil’. Het is altijd in beweging. Ook als er momenten zijn in je leven (bijvoorbeeld bij het overlijden van je geliefde) waarin je even het gevoel hebt dat het leven ophoudt, dat je toekomst wegvalt, gaat het leven toch door.
Het gaat er dus om dat we niet te lang in de angst blijven zitten, maar hier uitstappen, de obstakels onder ogen zien en ons eigen potentieel volledig benutten om weer een mooie toekomst op te zetten met elkaar en weer vrij te zijn!
