19 okt Hoe comfortabel ben jij met niet weten?

Degene die bij mij de trainingen gevolgd hebben, zullen mij dit met enige regelmatig horen vragen. Ik geef dan een demo van een nieuwe oefening die bijvoorbeeld een half uur duurt en daarna gaat iedereen aan de slag. En ondanks dat ik altijd zeg, dat het belangrijk is om veel fouten te maken tijdens het oefenen, omdat je dan ook veel leert, zijn de meeste toch de eerste paar minuten niet comfortabel met hoe ze de oefening moeten starten en willen ze deze het liefst in 1 keer vloeiend uitvoeren.

Het is een psychologische behoefte die we hebben. Al vrij jong beginnen we te ontdekken wat we zelf wel of niet in de hand hebben. We leren langzaam bij. Als gevolg van de dingen die we meemaken, leren we wat veilig is en wat niet. Naarmate we ouder worden, worden we hierin nog wat verfijnder. We worden geconfronteerd met bekende problemen en weten inmiddels hoe we hiermee om moeten gaan. Het kan zelfs zo zijn dat je comfortabel bent geworden met niet leuke dingen.

Bijvoorbeeld:
Ik heb op basis van mijn ervaringen in het verleden een overtuiging dat ik efficiënter ben als ik onder druk kan werken. Het gevolg is dat ik heel vaak dicht tegen mijn deadlines aan pas presteer. Is dat comfortabel? Nee, eigenlijk niet en toch is dit voor mijn brein de comfortzone. Dit is bekend.
En wat gebeurd er als ik dit wil veranderen? Dan creëert mijn brein allerlei nieuwe ideeën die ook opgepakt moeten worden, die ik niet nodig heb voor het te bereiken resultaat, ontstaat er uitstelgedrag en bedenk ik vooral veel Mindfucks.

Als we willen veranderen, gaat ons brein tegenwerken. Zich bijvoorbeeld heel erg druk maken over de collega’s die hun taken niet oppakken, die bumperklever die te veel haast heeft, kinderen die te hard schreeuwen waardoor je niet kunt mediteren en vul ze zelf maar in. Dit zijn namelijk allemaal ‘bekende’ problemen en dus veel comfortabeler om je druk over te maken dan de onbekende uitdagingen.
Verandering betekent dus dat je comfortabel leert zijn met het oncomfortabele. Kun je de onrust die er ontstaat gewoon laten in plaats van deze op iemand anders te projecteren? Kun je je brein elke keer weer geruststellen en gewoon zeggen: ‘Yep, we vinden het spannend, maar gaan het toch doen’.

En natuurlijk: jij maakt de keuze. Je kunt ook tegen je brein zeggen; ‘we doen het gewoon niet, want daarbuiten is het eng’. Als je het maar bewust doet en dan ook zeker weet dat je dat daarbuiten niet wilt bereiken. Want met het vermijden van dingen, bereik je geen successen. Bovendien zijn we meestal bezig met het vermijden van iets op de korte termijn (het geven van je mening) dat er op de lange termijn voor zorgt dat je een groter probleem krijgt (conflict). Oftewel: korte rust, lange onrust!

Om te groeien in je leven, zul je elke keer die oncomfortabele drempel moeten pakken. Want zoals Loesje het zegt: ‘waarom zou je in de comfortzone blijven als daarbuiten veel meer te beleven valt’. Aan de andere kant van de comfortzone vind je trots, plezier, dankbaarheid en vergroot je je eigenwaarde. Want die kan alleen maar groeien als jij nieuwe stappen neemt.
En het gaat niet altijd in een rechte lijn, dat hoeft ook niet. Het eindresultaat wordt meestal beter als je af en toe ook weer even pas op de plaats moet maken om vervolgens weer door te gaan.

En, hoe comfortabel ben jij met niet weten?