28 jun Een dagje Heart Systems…
In een roedel honden zit een golden retriever rustig te wachten. Het is 9.30 uur en de andere honden blaffen er lustig op los. Ze zijn blij dat ze elkaar weer zien. Ze waren namelijk al een tijdje niet bij elkaar. De golden retriever weet dat het groepje even de kans moet krijgen om weer met elkaar in contact te komen: even laten vertellen wat ze hebben beleefd, even snuffelen zodat ze zich weer bewust zijn van zichzelf maar ook van de anderen.
Als het 9.45 uur is, vindt de golden retriever dat het goed is. Hij trekt de aandacht naar zichzelf toe. Ze blaft een keer en stoot met haar poot tegen een metalen waterteil. De honden worden opeens rustig, Dit geluid is bekend. Ze worden er stil van. Na 3 minuten blaft de golden retriever. De honden zijn benieuwd wat hun leider ze gaat vertellen.
In al die tijd dat ze bij elkaar waren, hebben ze ook gemerkt dat als de golden retriever hun iets wilde leren, er ook 2 bordercollies naast haar kwamen zitten. Eigenlijk waren dit ook een beetje leiders. Alleen mochten de bordercollies altijd in de kleine groepjes met hun hondenmaatjes spelen. Maar de collies waren wel een beetje degene die al wisten hoe de oefeningen van die dag moesten.
‘Vandaag’, zegt de golden retriever, ‘ga ik jullie iets nieuws leren. En weet je, het is helemaal niet erg om fouten te maken. Dat mag je lekker goed vinden’. Ze zet de groep honden in een kring om de speelsheid de ruimte te geven. Ze zegt: ‘doe mij maar na en geef het door’. En daar gaan ze, blaf, blaf, spring, blaf, blaf, spring. ‘Goed zo’, zegt de golden retriever. ‘Jullie zijn de snelste groep die dit spelletje hebben gedaan!’
De roedel zegt dat ze willen zwemmen als ze bij elkaar zijn omdat het altijd lekker weer is. ‘Goed’, zegt de golden retriever. ‘Ik weet wel een leuk zwembad waar mensen hun honden allemaal mogen laten zwemmen omdat ze zelf lid zijn’.
Na de zwempartij hebben de honden grote trek. Zouden hun voerbakjes al klaar staan? Zou het vandaag vlees of vis zijn? Het is heerlijk dat ze iedere keer weer op het terras in de zon buiten mogen relaxen met uitzicht op de prachtige tuin met mooie fruitboompjes.
En wat zien ze daar ineens? Wie heeft dat daar neergezet en waar is dat allemaal voor? Wat wonen hier voor mensen? Kruipen die door buizen en gaan die nog op de wip? Zijn die daar niet wat groot voor?
Een kleine boeren fox zit al druk te springen. ‘Hé, grote hond, wat is dat? Kan ik daar ook op?’
‘Goed zo, zegt de grote hond, jij ziet kansen! Probeer maar eens om op de wip te gaan’. ‘Poeh’, zegt de Fox, ‘ik weet niet of ik dat wel kan. Opeens twijfel ik, ik weet niet waarom, maar ik durf niet’.
‘Daar heb ik wel een trucje voor’, zegt de golden retriever. ‘Dat kan ik je wel leren. En als je het dan geleerd hebt, kun jij het weer aan anderen leren. Maar eerst moet jij zelf goed oefenen’. En daar gaat de kleine hond, de wip op. Met het zelfvertrouwen van een Duitse Dog. Staart vrolijk kwispelend, poot voor poot, stap voor stap.
Dat is leuk! Ben je boven, ben je ook weer beneden. Dit doe ik nog eens. En doordat de boeren fox, met Duitse dog kenmerken, zo enthousiast is, volgen ook de andere honden. De bordercollies roepen: ‘kijk goed met een perifere blik, dan is het minder eng!’
Als iedereen is geweest zegt de golden retriever: ‘zo, nu eerst flink water drinken, want dat is goed voor je lijf. Dan ren je straks alle andere honden voorbij. En als je ook nog wat tijd neemt om te ontspannen en nieuwe dingen te leren, dan zit je beter in je vel en kun je ook anderen meenemen naar de finish’.
