05 mei De schuldige tennisbal

Het is maandagavond, de wekelijkse tennisavond in het dorp. Iedereen verzamelt zich bij de kantine, voorzien van tennisrackets en tennisballen. Het is gezellig druk bij de kantine, de zon schijnt en het terras staat opgesteld.
De tennisballen hebben de hele week in een kleine zilveren luchtdichte bus gezeten. Er wordt niet heel lichtzinnig met de tennisblikken omgegaan. Ze worden achter in de auto gegooid, soms in een tas of al rollend op de achterbank achtergelaten.  Ze rijden de hele week overal mee naar toe om dan op maandagavond weer richting tennisbaan gesleept te worden. En dat allemaal zonder een hand voor ogen te zien.  Dus dat is even schrikken van het zonlicht als het dekseltje van hun blikken huis opengaat.
Oei, zegt tennisbal Lotje: wat een fel licht. Daar had ik niet op gerekend hoor! En ben ik ook nog mijn zonnebril helemaal vergeten.
Ach gut, floept Dutje eruit, heb je haar weer. Onze ’tennisfee’, kan weer niet tegen een beetje zonlicht. Iedere week hetzelfde gezeur, de ene keer kun je niet tegen de zon, dan ben je weer te zompig door de regen. Dutje wordt zelfs behoorlijk boos…..en met flinke tonaliteit roept hij over de hele tennisbaan: opgelet! Mevrouw Tennisfee komt eraan!
Lotje weet niet wat haar overkomt. Waar komt dit allemaal vandaan? Eigenlijk zegt ze zelden wat en ze heeft nou niet het idee dat ze heel vaak zeurt. En ze houdt al helemaal niet van in de spotlight staan. Een beetje beteuterd kijkt ze Dutje aan en rolt langzaam richting de tennisbaan. Dutje merkt dat zijn actie niet heel goed valt, maar zegt niks. Het zal wel over waaien.
Na een enigszins ongemakkelijke avond, rolt Dutje weer in zijn blik. Gelukkig heeft zijn eigenaar hem niet in hetzelfde blik gestopt als Lotje. Haar durft hij voorlopig even niet onder ogen te komen. Wat had hem ook eigenlijk bezielt om zo stom te doen tegen Lotje. Lotje was eigenlijk altijd heel aardig tegen hem. Hij voelde zich nu toch wel schuldig.
De maanden erna kon hij er niet goed van slapen. Telkens dacht Dutje weer aan hoe vervelend hij had gedaan tegen Lotje. Wat was ik stom, waarom deed ik dat nou? En wat zal Lotje wel niet van mij denken? Nu vind ze me zeker niet meer aardig.
Al draaiende in zijn blik, hoorde hij opeens geluid van opzij. Dutje?, vraagt Lieke. Wat ben je toch aan het draaien de laatste maanden? Ik word er doodmoe van. Ik doe geen oog dicht!
Sorry Lieke, zegt Dutje…en hij vertelde het hele verhaal, van wat hij gezegd had tegen Lotje, hoe ze gekeken had en dat hij zich al maanden schuldig voelde.
Nou weet je wat, zegt Lieke, dan heb ik een ideetje voor je. Doe eens net alsof je niet meer in dit blik zit, je doet gewoon alsof je kunt zweven en alle gebeurtenissen van de afgelopen maanden van een afstandje kunt bekijken.
Oh leuk, zegt Dutje, die graag wilde doen alsof hij niet meer in het blik zat. Hij deed zijn ogen dicht….en het lukte om te doen alsof hij al zwevende boven zijn ervaringen hing. En zegt Lieke: kijk nu eens van een afstandje naar de situatie waarin je zo vervelend deed tegen Lotje.
Dutje zweefde als een klein ballonnetje boven zijn ervaringen. Net alsof hij heel licht was geworden. En nu hij er van een afstandje naar keek, realiseerde hij  zich dat hij op die betreffende dag gewoon met zijn verkeerde been uit het blik was gerold. Het lag helemaal niet aan Lotje, maar hij was gewoon chagrijnig geweest omdat hij veel te lang in dat donkere blik had gezeten. En dan ook nog krapjes met zijn drietjes tegen elkaar aangedrukt.
Hij kon daar eigenlijk niet zo goed tegen. Liever rolde en sprong hij over de verschillende tennisbanen heen en weer. Dan voelde hij zich helemaal in zijn element. Zijn reactie was dus gewoon eigenlijk een ergernis van hem zelf geweest, alleen was hij zich dat op dat moment niet bewust. En hij kon zich hier nu schuldig over blijven voelen, maar dat zou hem nergens brengen.
Het is weer maandagavond. Dutje heeft een besluit genomen; in plaats van zich schuldig te blijven voelen, trekt hij zijn stoute tennisschoentjes aan en rolt op Lotje af. Hij vertelt haar zijn verhaal, van het terugkijken naar het geheel en het ontdekken waarom hij zo stom had gedaan. Lotje moest lachen…..haha….gekke Dutje: ik was het eigenlijk al vergeten, maar toch fijn dat je het nog komt vertellen.
Kom we gaan gauw zorgen dat we lekker veel beweging krijgen voordat we weer in het blik moeten rollen.