28 nov Boeddhisme en Barbiepoppen wijsheid
Vorige maand heb ik vijf dagen deelgenomen aan een boeddhistische retraite en veel tijd gehad om NIET na te denken…pfff! En als je dan zo vijf dagen afgesloten bent van de buitenwereld, je alleen bezig bent met jezelf en het aantal prikkels per uur met zo ongeveer 1000% is verminderd, dan gebeuren er ook telkens weer bijzondere dingen.
In zo’n midweek is het niet alleen relaxed en fijn. Nee, jezelf trainen om met je aandacht in het NU te blijven en je gedachten te observeren van een afstand, is behoorlijk hard werken! Want natuurlijk wil je brein graag afleiding, die begint zich te vervelen, die vindt het leuk om te oordelen als het eten op tafel staat, die maakt zich heel erg druk om alle pijntjes die je voelt, pijn in je rug, knie of waar dan ook in je lijf. Die is graag bezig met het plannen van de week erna en de vakanties die er gepland zijn. Je ontdekt welke gekke gedachten je allemaal produceert op een dag die er totaal niet toe doen.
En tegelijkertijd is het ook weer heel fijn om gewoon eens even niks te hoeven, momenten van pure aandacht te ervaren en te kunnen genieten van kleine dingen zoals een vogeltje dat fluit, paddenstoelen in het gras. Een kind dat springt op een trampoline. Want als het lukt om in dat ene moment te blijven, dan is dat moment gewoon mooi.
En zo aan het einde van de retraite kon mijn brein het toch niet laten om na te denken over hoe ik nou op een simpele manier aan iemand zou kunnen uitleggen waarom het zo belangrijk is dat we weer meer in het NU leren leven zonder al onze conditioneringen en oordelen zoals we gewend zijn te doen. En wat heeft Boeddha eigenlijk ontdekt toen hij zoals we dat noemen ‘ontwaakte’ en hij de waarheid of werkelijkheid zag. Hij ontdekte een aantal dingen:
- Dat alles continu verandert. Dingen, klein en groot, werelden, mensen, gedachten, gevoelens, ontstaan en gaan weer weg, verdwijnen weer.
- En dat dingen niet zomaar veranderen, niet toevallig of op een willekeurige manier. Hij zag dat alles wat ontstaat, dit doet op basis van bepaalde voorwaarden, condities. En dat alles wat ophoudt dit doet omdat die voorwaarden ophouden te bestaan. Hij zag dus de wetmatigheid achter die verandering, wat we ook wel conditionering noemen.
- Hij geeft aan dat we in ons leven allemaal te maken krijgen met lijden, dat hier een oorzaak (verlangen, afkeer en onwetendheid) voor is en dat er een uitweg is uit het lijden door o.a. juist te leren zien, juiste concentratie en juiste intentie.
En toen dacht mijn gekke geest (die kan hele apart sprongen maken!) opeens aan mijn barbiepoppen. Mijn barbiepoppen die inmiddels al 40 jaar oud zijn. Op de foto hierboven kun je ze zien. En met deze barbiepoppen wordt – zoals je kunt zien – ook al 40 jaar gespeeld. Haren zijn geknipt, benen en/of armen ontbreken, de jurkjes zijn kapot en ik had ook nog een Barbie waar met viltstift op getekend is.
En iedere keer dat we hier kleine kinderen in huis hebben, worden de koffertjes naar boven gehaald en komen ze weer tevoorschijn. En iedere keer als ik ze zie, merk ik dat er de volgende gedachten door mijn hoofd gaan:
- ‘Die Barbie’s zien er echt niet meer uit.’
- ‘Ik zou ze eigenlijk eens goed moeten wassen.’
- ‘Eigenlijk zou ik eens een paar nieuwe moeten kopen.’
- ‘Wie heeft die haartjes eigenlijk zo lelijk geknipt, dat heb ik nooit gedaan.’
- ‘En even kijken of ik de verloren ledematen kan terugvinden om ze te repareren.’
En dan voel ik een licht schaamtegevoel en hoor ik mezelf opeens zeggen tegen de moeder van het kind: ‘zoals je kunt zien, zijn ze al heel oud. Die heb ik al vanaf 7 jaar en ze zien er eigenlijk niet meer uit’.
Maar wat eigenlijk het grappige is, dat de kinderen gewoon met de Barbie’s spelen alsof ze helemaal nieuw zijn. Die hebben hier geen last van. Die spelen gewoon met wat er is en hebben daar plezier in. En iedere keer als ze komen vragen ze weer: ‘mag ik de Barbie’s hebben?’
En toen bedacht ik: dat is wat Boeddha bedoelt! Dit is wat we noemen conditionering. Ik kijk er met een ‘aangeleerde’ blik naar, dat wat ik geleerd heb over hoe een perfecte Barbie er uit zou moeten zien. En dat geven we weer door aan kinderen.
Want wij leren kinderen dat een verdwenen beentje gezocht moeten worden om de Barbie te repareren. Wij maken opmerkingen over wat mooi en lelijk is. Wij vertellen dat een Barbie twee schoentjes aan moet hebben en bij voorkeur twee dezelfde. En dat kapotte jurkjes vervangen moeten worden door een mooiere nieuwe.
En hierdoor leren we al heel jong om niet meer te kijken naar wat er in het moment werkelijk is in al zijn puurheid. We creëren lijden (afkeer) waar helemaal geen lijden is. En we ontnemen onszelf dus het geluk om gewoon te genieten van het moment.
En laten we eens heel eerlijk zijn: hoe vaak doen we dit op een dag? Hoe vaak ontnemen we onszelf een moment van rust, blijdschap, vrolijkheid, puurheid door bezig te zijn met dingen die er eigenlijk helemaal niet toe doen.
En dat is de reden dat we weer mogen leren in het moment te leven, te genieten van de dagelijkse dingen, ons lijden beperken tot het broodnodige en geluk te halen uit een moment. Gewoon weer een beetje meer KIND ZIJN.
En dat vraagt om aandacht, het trainen van je geest. Maar dan wordt het leven wel een stuk mooier en makkelijker.
Wil je leren hoe je denkt en hoe je je aandacht kunt trainen, kijk dan eens op onze NLP FIT pagina.
